Laurent de la Hyre ve müziğin alegorisi
On yedinci yüzyıl Barok sanatçısı Laurent de la Hyre, müziğin alegorisi olarak tasvir ettiği klasikleştirilmiş bu figürde özellikle yoğun drape kullanarak resimdeki kadının dolgun göğüslerini ortaya çıkartıyor. Kıyafetin detayları hem kasıtlı olarak tarihsel hem de yaratıcı bir kurgusallık barındırıyor. Düğme ile kapatılan giysinin kol kısmı, yün tünikin kol ve omuz hatlarını belirliyor. Çok bol ve geniş olan kırmızı harmani kadının bedenine belli bir dolgunluk veriyor.
Aynı zamanda omuzdan geçirilmiş, sıkıştırılmış beyaz eşarp, her ne kadar antik kıyafetin bir parçası olmasa bile kadının bedenine bir hareketlilik ve emeğin yansımasını katıyor. Aynı zamanda ressamın sağ göğsü örmek için kullandığı akıllıca bir kapama yöntemi. Bu tabloda Laurent de La Hyre, yedi liberal sanattan biri olan müziğin alegorisini tasvir ediyor. Söz konusu tablo Parisli zengin bir ailenin üyesi olan Gédéon Tallemant için yapılmış.
Resmin en dikkat çeken alegorik figürü olan kadın, theorbo (eskiden kullanılan ve uda benzeyen bir müzik çalgısı)enstrümanını akort ediyor. On sekizinci yüzyılın başlarına kadar solo şarkılara eşlik çalgısı olarak kullanılan theorbo burada tüm ihtişamı ve en en ince detayına kadar resmedilmiş. Enstrümanın büyüklüğü tablonun içinde uçlarından kesilmesiyle de ifade edilmeye çalışılıyor. İtalyan theorbo modellerinde gözlemlenen göbekteki, üçgen oluşturan üç gülbezek burada bir tane olarak tasvir edilmiş, bu da söz konusu enstrümanın Fransız modeli olduğunu ifade ediyor.
Oldukça büyük olan bu enstrüman on üç ayrı telden oluşuyor ve lavta ailesinin en büyük üyesi olarak bilinir. On altıncı yüzyılın sonlarında İtalya’da görülmeye başlanan bu enstrümanın sadece dokunmak için kullanılan altı telinin yanı sıra, yedi tane de titreşim için kullanılan çift uzunluklu teli vardır.
Bu teller, burguluğun ucuna bir S kıvrımıyla eklenmiş ikinci bir burguluğa gerilirdi. Kadının solunda yer alan masanın üzerinde, dönemin çağdaş enstrümanları arasında gösterilen ters çevrilmiş bir lut, bir keman ve iki tane flavta (erken dönem ağaç üfleme çalgılarından, ağızlıklı bir flüt türü) yer alıyor. Onun haricinde masa üzerine açılmış bir vokal egzersiz nota kağıdı ve iki parçadan oluşan bir aryanın açık nota ve tablatura (Ortaçağ ile Rönesans arasındaki dönemde kullanılan bir tür metot kitabı) defteri resmedilmiş. Bu defterin arkasında ise obua ve fagıt’un atası sayılan bir bombar’ın üst ağızlık kısmını görüyoruz. Bombar genellikle kontrabasın üfleme çalgılarındaki karşılığı olarak da tanımlanır.
Tablolun en sağında, arka planda resmedilmiş olan org boruları, fitilli sütunların yapay ritimlerini temsil etmek üzere kullanılmış. Cesare Ripa’nın “Iconologia” kitabındaki açıklamasını referans olarak alırsak, tablonun solunda, kadının hemen düğmeli sol omuzunun yanında yer alan bülbül, güzel, geniş ve zengin sesinden dolayı, müziği temsil ediyor. Söz konusu bülbül aynı zamanda doğal müziği temsil ediyor oysa kadın modern müzik teorisini ve uygulamasını temsil ediyor. Sanatçı tarafından bu iki tarz arasındaki köprüde dolaylı yönden ifade ediliyor.
